Emiel Uytterhoeven werd in 1951 geboren te Beerzel. Na een kunstopleiding in België verdiept hij zich in de technische kant van marmer bewerken te Carrara, Italië. Daarnaast maakte hij ook enkele studiereizen binnen Europa, de Verenigde Staten en Japan. Zijn talent als beeldhouwer wordt al snel bewonderd, zo won hij enkele prijzen in Antwerpen, Israël en Taiwan. Hij benadert zijn eigen werk en techniek als volgt: “Als beeldhouwer dwing ik niet eigenmachtig mijn vormidee af, ik forceer het materiaal niet tot een weergave van iets vreemds aan de eigenheid van de materie. Integendeel, ik maak gebruik van en respecteer de primaire eigenschappen van het graniet. Het concept van het beeld en de verwezenlijking ervan (cultuur) gebeurt enkel door gebruik te maken van de intrinsieke eigenschappen van het graniet: zijn manier van splijten en de structuur van het gespleten oppervlak (natuur).”
Volgens de filosofie van de kunstenaar zit er leven in iedere steen, echter het is zijn taak dit leven aan het oppervlak te brengen. Steeds is er een abstract resultaat, waarbij hij het natuurlijk karakter van de steen en contextuele elementen respecteert. Zelfs daar waar de kunstenaar de spontaan (natuur) ontstane vorm verfijnt (cultuur) is er een sterke reminiscentie naar het natuurlijk voorkomen van het materiaal: het geërodeerd oppervlak van gesteenten door inwerking van zand, wind en water en gladde glimmende keien in een rivier. In zijn sculpturen worden dan ook vaak waterlopen gecreëerd, wat het natuurlijk karakter nog meer benadrukt. In verschillende steden en dorpen zijn er monumentale werken van hem aanwezig op openbare locaties.