Uitgelicht

Neem voor frequente, korte besprekingen een kijkje op onderstaande Instagram account.
Ontvang je liever een Art Weekly via mail?

ainternationalgallery

Art Weekly – News flash Jan Voss, acrylic on c

Art Weekly – News flash

Jan Voss, acrylic on canvas, 1977

Eigen aan het werk van de Duitse kunstenaar Jan Voss is het geordend experiment. In het begin typeerde zijn werk zich door een fragmentarische opbouw van figuratieve en losse vormen. Ze waren door een lijnenspel met elkaar verbonden. De kunstenaar abstraheert zijn werk door middel van grafische technieken en het gebruik van allerhande materialen. Zo evolueert zijn oeuvre in de jaren ’80 naar driedimensionale reliëfs die hij creëert aan de hand van collagetechnieken.
Zijn lyrische verven, ‘untitled’ uit de jaren ’70, geven een schriftuur weer van krachtige bewegingen waarbij elke vorm zich verrijkt met een penseelstreek van verzachtende aquarel lijnen. Zijn overvloedig lijnenspel danst overheen zijn doek en biedt een diepte-indruk waarbij de kleuren in elkaar vloeien. In het werk van Jan Voss ervaar je dynamiek ontstaan door evenwicht tussen fragiliteit en beweging.
______________________
The ordered experiment is characteristic of the work of the German artist Jan Voss. In the beginning his work was characterized by a fragmentary structure of figurative and loose forms. They were connected by a line pattern. The artist abstracts his work by means of graphic techniques and the use of all kinds of materials. In the 1980s, his oeuvre evolved into three-dimensional reliefs that he created using collage techniques.
His lyrical paints, 'untitled' from the 1970s, represent a writing of powerful movements in which each form is enriched with a brushstroke of soft watercolour lines. His abundant interplay of lines dances across his canvas and offers an impression of depth in which the colours flow into each other. In the work of Jan Voss you experience dynamics created by balance between fragility and movement.

#janvoss #germanartist #contemporaryartist #acryliconcanvas #contemporaryart #watercolor #lines #artweekly

Art Weekly – News flash Andy Warhol, silkscree

Art Weekly – News flash

Andy Warhol, silkscreen collage, 1977

Binnen zijn oeuvre van zeefdrukken op papier creëerde Andy Warhol ook bijzondere collages. Voorafgaand aan de compilatie wordt elk blad van een kleur voorzien en over het geheel zeeft Warhol dan het portret. Om de expressie van zijn model te accentueren gebruikte hij vaak meerdere kleuren en lagen, bestaande uit gezeefde fotonegatieven en eigen contourlijnen.

Gedateerd in 1977, horen deze grote collages tot zijn oudste. Eén van de collages werd op een New Yorkse krant gedrukt. ’Sachiko Goodman’, een bekende vastgoedmakelaar, was een goed bevriende kunstverzamelaar. Haar portretten sluiten aan bij de talrijke beroemdheden die Warhol ooit vereeuwigde. Het contrast van de achterliggende kleurvlakken en het gitzwart, die hij nogmaals opdikte voor de haartooi, versterkt zijn gelaagde compositie.
__________________
Within his oeuvre of silkscreens on paper, Andy Warhol also created extraordinary collages. Prior to the compilation, each sheet is given a colour and Warhol then silkscreens the portrait over all of them. To accentuate the expression of his model, he often used multiple colours and layers, consisting of screened photo negatives and his own contour lines.

Dated in 1977, these large collages are among his oldest. One of the collages was printed on a New York newspaper. ’Sachiko Goodman’, a well-known real estate broker, was a close art collector friend. Her portraits join the numerous celebrities that Warhol once immortalized. The contrast of the underlying colour fields and the jet black, which he once again thickened for the hairdo, reinforces his layered composition.

#andywarhol #americanartist #popart #collage #portrait #journal #silkscreen #artweekly

Art Weekly – News flash Francisco Goya, oil on

Art Weekly – News flash

Francisco Goya, oil on canvas, 1808-1814

De Spaanse kunstenaar Francisco Goya is één van de belangrijkste pré-modernisten. Zowel in stijl, onderwerp en techniek onttrok deze vernieuwer zich van elke dogma. Ten tijde van de Verlichting verzette hij zich tegen machtsmisbruik, onderdrukking en werd de eerste anarchist binnen de schilderkunst. Omwille zijn “oprechtheid” moest hij meermaals voor de strenge Spaanse Inquisitie verschijnen.
‘Overdracht van de gewonden’ werd in dezelfde periode van zijn befaamd meesterwerk ‘3 mei 1808 in Madrid’ geschilderd. Francisco Goya toont er opnieuw zijn centrale figuur die eerder als een martelaar stierf en nu als een onsterfelijke wordt weggedragen. Vergelijkbaar met taferelen van de graflegging, stelt de kunstenaar hier wederom de gelijkenis met Christus voor. Het oliedoekje, waarvan meerdere tekeningen in het Prado museum te Madrid, toont de dramatische kant van oorlog als een irrationaliteit van lijden, pijn en dood.
________________
The Spanish artist Francisco Goya is one of the most important pre-modernists. In style, subject and technique, this innovator withdrew from any dogma. During the Enlightenment, he resisted abuse of power, oppression and became the first anarchist in painting. Because of his "sincerity" he had to appear several times before the strict Spanish Inquisition.
‘Carrying the Wounded’ was painted in the same period of his famous masterpiece ‘The Third of May 1808 in Madrid’. Francisco Goya again shows his central figure, who previously died as a martyr and is now carried away as an immortal. Similar to scenes of the entombment, the artist here once again depicts the likeness of Christ. The work, of which there are several drawings in the Prado museum in Madrid, shows the dramatic side of war as an irrationality of suffering, pain and death.

#franciscogoya #spanishartist #war #premodernism #reality #thirdofmay1808 #innovator #artweekly

Art Weekly – News Flash We leven in een tijd w

Art Weekly – News Flash

We leven in een tijd waarin we voortdurend in aanraking komen met eigentijdse kunst – het aanbod is groter dan ooit. Nieuwe kunstmusea en galerieën tonen een overvloed aan hedendaagse werken, en steeds vaker worden ze online verhandeld. Toch kan hedendaagse kunst verwarrend zijn en kritiek uitlokken. Dat komt, aldus auteur Adrian David, omdat we de moderne en hedendaagse kunst met verouderde ideeën tegemoet treden. Begrippen als ‘schoonheid’ of ‘verbeelding’ zijn volgens David achterhaald en zetten ons op het verkeerde been wanneer we oog in oog staan met het werk van El Greco, Goya, Manet, Schiele, Bacon, Haring of Banksy. Aan de hand van talrijke voorbeelden denkt David na over kunst en, bij uitbreiding, over het mens-zijn. Het resultaat is een toegankelijk en bijwijlen vlijmscherp boek, rijk geïllustreerd en geschreven door een gepassioneerd kenner en oprecht kunstliefhebber.

--------------------------

We live in an era that constantly exposes us to contemporary art, a greater range of which is on offer than ever before. New art museums and galleries display an abundance of recent works, which are increasingly being traded online. All the same, contemporary art can be confusing and controversial. Adrian David thinks that this is because we approach modern and contemporary art with outdated ideas. He argues in this book that notions like ‘beauty’ and ‘imagination’ have outlived their usefulness. They put us on the wrong track when faced with the likes of El Greco, Goya, Manet, Schiele, Bacon, Haring or Banksy. David draws on all sorts of examples to reflect on art and, by extension, what it is to be human. The result is an accessible, trenchant and richly illustrated book, written by a passionate connoisseur and sincere lover of art.

NL: 978-94-9303-971-1
FR: 978-94-9303-981-0
ENG: 978-94-9303-982-7

#adriandavid #artversusbeauty #arthistory #book #cover #ludion #artweekly #art

Art Weekly – News flash Bram van Velde, gouach

Art Weekly – News flash

Bram van Velde, gouache on paper mounted on canvas, 1959

De Nederlandse kunstschilder Bram van Velde werkte als tiener in een interieurbedrijf. Zijn talent werd snel opgemerkt en zijn baas werd zijn eerste mecenas. Hij kreeg alle middelen om zich als kunstenaar te ontplooien en startte van toen af zijn vele reizen doorheen Europa. Pas eind de jaren ’50 kreeg zijn werk meer aandacht omwille zijn vernieuwende abstracte stijl. Bram van Velde werd hiermee één van de belangrijkste kunstenaars van wat lyrische abstractie wordt genoemd.
‘Compositie’, zoals hij veel van zijn werk betitelde, vat onmiskenbaar de essentie van zijn kunstwerk samen. Zijn doel was het schilderen van een compositorisch geheel, enkel bestaande uit kleur en beweging. Door zijn erg dynamische penseelslag, zijn contrasterende coloriet vol emotionele spanningen, verwezenlijkte de kunstenaar een harmonisch stijlevolutie.
_________________
The Dutch painter Bram van Velde worked as a teenager in an interior design company. His talent was quickly noticed and his boss became his first patron. He was given all funds to develop as an artist and from then on started his many travels throughout Europe. It was not until the late 1950s that his work received more attention because of his innovative abstract style. Bram van Velde thus became one of the most important artists of what is called lyrical abstraction.
'Composition', as he called much of his work, unmistakably summarizes the essence of his artwork. His aim was to paint a compositional whole, consisting only of colour and movement. Due to his very dynamic brushstroke, his contrasting colouration full of emotional tensions, the artist realized a harmonious evolution of style.

#bramvanvelde #dutchartist #gouache #abstractart #lyricalabstraction #composition #modernart #artweekly

Art Weekly – News flash Tony Oursler, projecto

Art Weekly – News flash

Tony Oursler, projector and mannequin, 2000

De Amerikaanse multimedia kunstenaar Tony Oursler geldt als een pionier voor de videokunst van de jaren ‘70. Aan de hand van de technologische mogelijkheden van zijn tijd stelt hij verschillende facetten van de bestaande popcultuur in vraag. Typerend voor Oursler zijn de bewegende beelden van gezichten of zintuigorganen, geprojecteerd op ongewone materialen. Op theatrale wijze betrekt hij de toeschouwer bij de confrontatie tussen realiteit en mimetische beeldvorming, een interactie die zowel sereen als chaotisch kan verlopen.
‘Truncatated Duntata’ is een installatie waarin een etalagepop als scherm dient, waarop een verticale mondprojectie als een sprekende vagina fungeert. Het kunstwerk bespeelt op een narratieve manier de psyche van de toeschouwer die hiermee de vervreemding van zijn eigen lichaam ervaart.
________________
American multimedia artist Tony Oursler is considered a pioneer of video art in the 1970s. Using the technological possibilities of his time, he questions various facets of existing pop culture. Typical for Oursler are the moving images of faces or sense organs, projected on unusual materials. In a theatrical way he involves the viewer in the confrontation between reality and mimetic imagery, an interaction that can be both serene and chaotic.
'Truncatated Duntata' is an installation in which a mannequin serves as a screen, on which a vertical mouth projection functions as a speaking vagina. In a narrative way, the artwork plays on the psyche of the viewer, who experiences the alienation of his own body.

#tonyoursler #americanartist #videoart #contemporaryartist #contemporaryart #senseorgans #projection #artweekly

Art Weekly – News flash Zhang Dali, C-print, 19

Art Weekly – News flash Nam June Paik, mixed m

Art Weekly – News flash

Nam June Paik, mixed media on canvas, 1988

Gefascineerd door de technologische ontwikkelingen in zijn tijd werd Nam June Paik de grondlegger van de videokunst. Begin jaren zestig werd hij lid van de Fluxus-beweging, waarbij er op dadaïstische wijze werd geëxperimenteerd met nieuwe technieken. Aan de hand van manipulatie van beeldvorming zocht Paik naar nieuwe opvattingen van kunst.
In ‘Two hats with wide eyed girl’ combineert hij verschillende disciplines tot een nieuw geheel. Bekend om hun hoeden zien we Joseph Beuys tijdens één van zijn performances, alsook de iconische Amerikaanse acteur Humphrey Bogart. En wellicht Lauren Bacall die met wijd opengesperde ogen op een tweede doek werd gemonteerd onder de twee heren. Paik combineert zijn videobeelden, overgebracht op canvas, met een Afrikaans masker waarmee hij het traditionele verbindt met het eigentijdse.
_________________
Fascinated by the technological developments of his time, Nam June Paik became the founder of video art. In the early 1960s, he became a member of the Fluxus movement, which involved experimenting with new techniques in a Dadaist way. Paik searched for new ideas about art by manipulating imaging.
In 'Two hats with wide eyed girl' he combines different disciplines into a new entirety. Known for their hats, we see Joseph Beuys during one of his performances, as well as the iconic American actor Humphrey Bogart. And perhaps Lauren Bacall who, with wide eyes, was mounted on a second canvas under the two gentlemen. Paik combines his video images, transferred to canvas, with an African mask, connecting the traditional with the contemporary.

#namjunepaik #southkoreanartist #koreanamericanartist #videoart #fluxus #josephbeuys #humphreybogart #artweekly

Art Weekly – News flash George Condo, 1983 De

Art Weekly – News flash

George Condo, 1983

De Amerikaanse kunstenaar George Condo begon zijn carrière in New York waar hij aan de zijde van iconische kunstenaars als Haring, Warhol en Basquiat zijn plaats in de kunstwereld veroverde. Hij ontwikkelde een stijl waarin hij talrijke elementen uit de klassieke en moderne kunstgeschiedenis vervat. Het grootste deel van zijn oeuvre bestaat uit expressieve portretten waarmee hij een emotionele confrontatie opzoekt. Wat Condo zelf benoemd als ‘Artificieel Realisme’ reflecteert de psychologische toestand van elke burger in ons hedendaagse tijdperk.
Dit cartooneske werk dateert uit zijn beginperiode. Een ietwat absurdistisch tafereel geïnspireerd door de surrealistische grootmeesters uit voorgaande decennia. Zijn kunsthistorische kennis vormt de basis van zijn zoektocht naar een heel eigen beeldtaal.
______________________
The American artist George Condo started his career in New York where he secured his place in the art world alongside iconic artists such as Haring, Warhol and Basquiat. He developed a style in which he incorporates numerous elements from classical and modern art history. The majority of his oeuvre consists of expressive portraits with which he seeks an emotional confrontation. What Condo calls ‘Artificial Realism’ reflects the psychological state of every citizen in our contemporary era.
This cartoonish work dates from his early days. A somewhat absurdist scene inspired by the surrealist masters of previous decades. His art-historical knowledge forms the basis of his search for a very unique visual language.

#georgecondo #americanartist #contemporaryartist #artonpaper #surrealism #cartoonish #artweekly

Art Weekly – News flash César, compressed scra

Art Weekly – News flash

César, compressed scrap, 1989

Eén van de vooraanstaande nouveau réalisten was de Franse kunstenaar César Baldaccini. Opgeleid als smid en lasser bewees hij sinds het begin van zijn carrière reeds talent met de assemblage van fijn uitgewerkte metaalsculpturen. In 1960 kwam de kunstenaar in opspraak. Zijn ‘Compressions’ veroorzaakten een schandaal binnen de kunstwereld: Zijn schroot geperst tot afval werd kunst!
‘Mobylette Peugeot’, een geleide compressie die tot een nieuwe identiteit werd geperst, bewees de vergankelijkheid van een consumptiegoed. Niettegenstaande het productieproces met een persmachine gebeurde, begeleidde César nauwkeurig zijn creatie om een passend resultaat in kleur, vorm en diepte te bekomen. Een oud bestaan kreeg een nieuwe realiteit en doet verder leven.
________________
One of the leading new realists was the French artist César Baldaccini. Trained as a blacksmith and welder, he has already proven his talent with the assembly of finely elaborated metal sculptures since the beginning of his career. In 1960 the artist came into disrepute. His 'Compressions' caused a scandal within the art world: His scrap pressed into waste became art!
‘Mobylette Peugeot’, a controlled compression pressed into a new identity, proved the transience of a consumer good. Despite the fact that the production process was done with a press machine, César carefully supervised his creation in order to obtain a suitable result in colour, shape and depth. An old existence got a new reality and continues to live on.

#cesar #César #frenchartist #nouveaurealisme #newrealism #compressed #bycicle #artweekly

Art Weekly – News flash Wang Guangyi, acrylic

Art Weekly – News flash

Wang Guangyi, acrylic on canvas, 1995

In zijn vroege werk onttrok de Chinese kunstenaar Wang Guangyi elke vorm van humanistische emotie en reduceerde zijn composities tot louter vormelijkheid. Deze rationalistische benadering dreef hij nog verder door met de indeling van zijn doeken in rasterpatronen. Daaropvolgend ontstond zijn ‘Great Criticism’ serie waarbij hij propagandabeelden uit de Culturele Revolutie combineerde met Westerse advertenties. Onder de noemer van ‘Political Pop’ brengt Wang de oude en nieuwe gewoonten van China samen als een gelijkaardige vorm van brainwashing.

Zijn ‘Visa’ serie is een sneer naar het bureaucratisch systeem waarbij elk individu wordt ontnomen van zijn privacy. In de jaren ‘90 kenden de dissidente Chinese kunstenaars wereldwijd succes en wilden naar de betreffende plaatsen afreizen. Voor het verkrijgen van een visum werden zij geclassificeerd volgens hun identiteitsgegevens, van hun menselijkheid beroofd en gelijkgesteld aan de beoordeling van een hond.
___________________
In his early work, the Chinese artist Wang Guangyi extract any form of humanistic emotion and reduced his compositions to mere formality. He took this rationalistic approach even further by dividing his canvases into grid patterns. This was followed by his 'Great Criticism' series in which he combined propaganda images from the Cultural Revolution with Western advertisements. Under the designation of 'Political Pop', Wang brings together the old and new customs of China as a similar form of brainwashing.

His 'Visa' series is a sneer at the bureaucratic system where every individual is deprived of their privacy. In the 1990s, the dissident Chinese artists enjoyed worldwide success and wanted to travel to the respective places. In order to obtain a visa, they were classified according to their identity data, deprived of their humanity and equated with the assessment of a dog.

#wangguangyi #chineseartist #visa #dog #contemporaryart #dissidentart #acryliconcanvas #artweekly

Art Weekly – News flash Kees van Dongen, charco

Art Weekly – News flash

Kees van Dongen, charcoal, 1905

De Nederlander Kees van Dongen, die vooral in Parijs woonde, was één van de belangrijkste kunstenaars van het fauvisme. Hij verenigde er zich met andere fauvisten door fel kleurgebruik en de niet natuurgetrouwe vorm van zijn onderwerp. Met zijn pril expressionisme getuigde hij van een energetische strijd om vrijheid in de schilderkunst. Van Dongen had een zwak voor het vrouwelijk schoon, werd de schilder van hun wulpse lichaam en maakte portretten van dames uit de mondaine klasse.
Deze wild om zich heen stampende ezel dateert uit de tijd dat een Franse criticus hen als wilde beesten (les fauves) uitschold omwille van hun onconventionele schilderstijl in vorm en kleur. Kees van Dongen en Henri Matisse, aan de basis van deze nieuwe beweging, beschouwden deze titel als een eerbetoon. Het fauvisme lag aan de start van de officiële erkenning van moderne kunst, wat het einde betekende van de gesofisticeerde schilder- en beeldhouwtechnieken uit die tijd.
___________________
The Dutchman Kees van Dongen, who lived mainly in Paris, was one of the most important artists of Fauvism. There he united with other Fauvists through the bright use of colour and the unnatural form of his subject. With his early expressionism he demonstrates an energetic struggle for freedom in painting. Van Dongen had a weakness for feminine beauty, became the painter of their voluptuous bodies and made portraits of ladies from the mundane class.
This wild donkey stomping around dates from the time when a French critic called them wild beasts (les fauves) for their unconventional painting style in form and colour. Kees van Dongen and Henri Matisse, at the origin of this new movement, regarded their insulting title as a tribute. Fauvism marked the start of the official recognition of modern art, which marked the end of the sophisticated painting and sculpture techniques of the time.

#keesvandongen #dutchartist #fauvism #charcoal #charcoaldrawing #lesfauves #expressionism #artweekly

Art Weekly – News Flash Keith Haring, acrylic o

Art Weekly – News Flash

Keith Haring, acrylic on canvas, 1984

Met zijn kenmerkende stijl maakte Keith Haring vrij snel een wereldwijde opmars. In zijn werk dat veelal optimisme toont, is er ook zijn onderliggende kritiek waarmee hij een maatschappelijke boodschap uitdraagt. Zijn veelzijdig oeuvre haalt allerlei wereldse aspecten naar boven: politiek, drugs, media, seksualiteit, religie, de dood,…
Midden jaren ’80 zorgde aids voor opschudding binnen de homogemeenschap. Ook Keith Haring werd enkele jaren later door deze ziekte getroffen en voorspelde als het ware zijn lot.
‘Heaven and Hell’ werd één van zijn krachtigste kunstwerken waarbij zijn zelfbeeld zich vernietigt in de ban van Thanatos en Eros. Vanuit de Griekse mythologie verwijst hij naar zijn innerlijk strijdt tussen zijn seksuele levenslust en zijn angst voor de dood. Het dramatisch monumentale werk benadrukt de limieten van zijn seksuele zelfbeschikking. Eindigend in een disruptief tafereel, het vagevuur van de hel, alsof de ironie van een straf van God.
____________________
Keith Haring quickly made a worldwide rise with his signature style. In his work, which often shows optimism, there is also his underlying criticism with which he conveys a social message. His versatile oeuvre brings out all kinds of worldly aspects: politics, drugs, media, sexuality, religion, death,... In the mid-1980s, AIDS caused a stir within the gay community. Keith Haring was also affected by this disease a few years later and, as it were, predicted his fate.
'Heaven and Hell' became one of his most powerful works of art in which his self-image is destroyed under the spell of Thanatos and Eros. From Greek mythology he refers to his inner struggle between his sexual lust for life and his fear of death. The dramatically monumental work emphasizes the limits of his sexual self-determination. Ending in a disruptive scene, the purgatory of hell, as if the irony of a punishment from God.

#keithharing #americanartist #popart #popartist #aids #purgatory #heavenandhell #artweekly

Art Weekly – News Flash Marcel Mariën, object

Art Weekly – News Flash

Marcel Mariën, object – assemblage, 1972

De Belgische kunstenaar, schrijver, filmmaker en fotograaf Marcel Mariën zorgde in zijn tijd voor heel wat ophef. Op menig vlak zocht hij steeds de grenzen op van toelaatbaarheid en ondermijnde hij steeds de zekerheid van elk bestaan. Behorend tot het surrealisme legde hij verbanden tussen het visuele en het literaire met tal van woordspelingen. Als een enfant terrible haalde hij op onconventionele wijze uit naar de macht van de kerk en kapitalisme.
Met ‘Mercedes Child’ moderniseert hij de klassieke buste als een verleidelijk object. Er is het naakte vrouwelijk schoon, er is het Mercedes symbool van luxe en de lucifer die verwijst naar de ontspanning. Vaak speelde de kunstenaar met de erotiek van het vrouwelijk lichaam als een controverse op de puriteinse mentaliteit van zijn tijd.
__________________
The Belgian artist, writer, filmmaker and photographer Marcel Mariën caused quite a stir in his time. In many ways he always sought the limits of permissibility and undermined the certainty of every existence. Belonging to surrealism, he made connections between the Belonging to surrealism, he made connections between the visual and the literary with numerous puns. As an enfant terrible, he lashed out in an unconventional way at the power of the church and capitalism.
With 'Mercedes Child' he modernises the classic bust as a seductive object. There is the naked female beauty, there is the Mercedes symbol of luxury and there is the match that indicates relaxation. The artist often played with the eroticism of the female body as a controversy over the puritan mentality of his time.

#marcelmariën #marcelmarien #belgianartist #surrealist #surrealism #assemblage #object #artweekly

Art Weekly – News Flash Nicolas de Staël, oil

Art Weekly – News Flash

Nicolas de Staël, oil on canvas, 1943

Het is met een intense dramatiek dat de Russisch-Franse kunstenaar Nicolas de Staël het onmogelijke compromis zocht tussen figuratie en zijn nieuwe abstractie. Hij verliet het tachisme en baande zich een weg langsom verschillende stijlen, van geometrie tot het synthetisch kubisme. Niet categorisch in stroming, dan wel zoekend naar vernieuwing in kleur, vorm en techniek. Rusteloos om het experiment kwam de Staël tot een impasse die hem leidde tot zelfdoding.
Het kunstwerk zonder titel en geschilderd in 1943, ontstond in een periode waarin hij het grootste deel van zijn belangrijk oeuvre vernietigde. Nicolas de Staël streed zijn leven lang met het penseel en leefde met destructieve gedachten. Onrust werd een symbiose dat zijn leven omvatte, hij abstraheerde het schilderij niet enkel in vorm, alsook schraapte deze kunstenaar zijn verf terug uit het doek. Het zijn deze van hun verf ontdane streken die de abstractie in zijn vroege werk bepalen.
_________________________

It is with intense drama that the Russian-French artist Nicolas de Staël sought the impossible compromise between figuration and his new abstraction. He left tachism and worked his way through different styles, from geometry to synthetic cubism. Not categorically in movement, but looking for innovation in colour, form and technique. Restless about the experiment, de Staël reached an impasse that led him to commit suicide.
The untitled artwork, painted in 1943, was created at a time when he was destroying most of his important oeuvre. Nicolas de Staël struggled all his life with the brush and lived with destructive thoughts. Unrest became a symbiosis that encompassed his life, he not only abstracted the painting in form, but this artist also scraped his paint back from the canvas. It is these strokes, stripped of their paint, that determine the abstraction in his early work.

#nicolasdestaël #russianfrenchartist #abstractart #nicolasdestael #modernart #modernartist #experiment #artweekly

Art Weekly – News Flash Maria Serebriakova, pl

Art Weekly – News Flash

Maria Serebriakova, plaster and wood, 1993

De Russische kunstenares Maria Serebriakova benadert haar gevoel van vereenzaming en wanhoop op een filosofische wijze. Ze symboliseert de verloren identiteit van de mensheid door gebruik te maken van alledaagse, eenvoudige objecten. Ze verweeft realiteit en fictie door de dingen uit hun stille werkelijkheid te plukken. Serebriakova refereert aan de zoektocht naar zichzelf. Er is de herwonnen bevraging naar de nieuwe betekenis van mensen en dingen, gerelateerd met velerlei mogelijke objecten.
Dit werk uit 1993 staat voor de balans in de dialoog. Ze symboliseert hier de communicatieve kracht van kunst. Het overschrijdt alle taalbarrières en is universeel geladen. Een filosofisch gesprek overheen onze planeet is wereldomvattend en biedt een mondiaal evenwicht dankzij een gelijkwaardige behandeling.
_________________________
The Russian artist Maria Serebriakova approaches her sense of loneliness and despair in a philosophical way. She symbolizes the lost identity of mankind by using everyday, simple objects. She intertwines reality and fiction by picking things from their silent reality. Serebriakova refers to the quest for herself. There is the renewed inquiry into the new meaning of people and things, related to many possible objects.
This work from 1993 represents the balance in the dialogue. Here she symbolizes the communicative power of art. It crosses all language barriers and is universally loaded. A philosophical conversation across our planet is ecumenical and offers a global balance thanks to an equal treatment.

#mariaserebriakova #russianartist #installation #contemporaryart #wood #dialogue #artweekly

NOTE: This photo has been censored to comply with

NOTE: This photo has been censored to comply with the instagram/facebook guidelines. Sorry for ruining the image...

Art Weekly – News Flash

Vanessa Beecroft, C-print, 2001

Het vrouwelijk lichaam staat centraal in het oeuvre van de Italiaans-Amerikaanse kunstenares Vanessa Beecroft. Ze legt de focus op hoe er wordt omgegaan met dit lichaam. Wordt de vrouw van haar vrijheid beroofd en geldt ze als lustobject, prooi van idealisme of slachtoffer van voyeurisme?
Met deze foto werd de performance ‘VB45’ vastgelegd, waarmee de opening van de Kunsthalle in Wenen werd ingehuldigd. De lederen laarzen, ontworpen door Helmut Lang, en de opstelling van de modellen benadrukken enerzijds een militaristisch karakter. Anderzijds zijn de vrouwen volledig opgemaakt en klaargestoomd voor een modeshow. Onderdrukt door het dwangmatige zijn sommige dames tijdens de performance er reeds vermoeid bij gaan zitten en turen zij emotieloos in de verte.
______________________
The female body is central in the oeuvre of the Italian-American artist Vanessa Beecroft. She focuses on how this body is treated. Is the woman deprived of her freedom and is she regarded as a sex object, prey of idealism or victim of voyeurism?
This photo captured the performance 'VB45', which inaugurated the opening of the Kunsthalle in Vienna. The leather boots, designed by Helmut Lang, and the arrangement of the models emphasize a militaristic character on the one hand. On the other hand, the women are fully made up and prepared for a fashion show. Suppressed by the compulsion, some women have already sat down tired during the performance and stare emotionlessly into the distance.

#vanessabeecroft #italianartist #americanartist #photo #performance #photograph #femalebody #artweekly

Art Weekly – News Flash James Ensor, oil on pan

Art Weekly – News Flash

James Ensor, oil on panel, 1939

De Belg James Ensor zorgde aan het begin van de moderne kunstgeschiedenis, anno 1881, voor heel wat opschudding. Zijn onconventionele stijlvernieuwing werd kritisch onthaald of geweigerd op Salons. Zelfs bij de progressieve kunstenaarsgroep Les XX, waarvan hij medeoprichter was, kende hij tegenwerking. Als jonge rebelse kunstenaar reageert hij hierop met satirisch werk die de spot dreef met alle autoriteiten, zowel politiek, religieus, onderwijs als kunstcritici.
Maskers zijn alomtegenwoordig in zijn oeuvre, vaak symbolisch geladen door zijn eigen gemoedstoestand. Hiervoor geïnspireerd door de curiositeitenwinkel van zijn moeder. Naarmate hij meer appreciatie kreeg voor zijn talent als kunstenaar, nam zijn verbitterde houding af en focuste hij zich meer op techniek en kleur. ‘Fleurettes rares et masques hilares’ geldt daarmee als een belangrijk schilderij uit zijn later oeuvre, een stilleven vol ensoriaanse attributen en geschilderd met zijn typerende pastelkleur. Als nieuwsgierige toeschouwers keuren hier zijn maskers de geëtaleerde chinoiserie en curiosa.
_______________________
The Belgian James Ensor caused quite a stir at the beginning of modern art history in 1881. His unconventional style innovation was critically received or rejected at Salons. Even with the progressive artists' group Les XX, of which he was co-founder, he encountered opposition. As a young rebellious artist, he responds to this with satirical work that mocked all authorities, from politics, the church, education and art critics.
Masks are ubiquitous in his oeuvre, often symbolically charged by his own state of mind. Inspired for this by his mother's curio shop. As he gained appreciation for his talent as an artist, his bitter attitude waned and he focused more on technique and colour. 'Fleurettes rares et masques hilares' is therefore regarded as an important painting from his later oeuvre, a still life full of Ensorian attributes and painted with his typical pastel colour. As curious spectators, masks here inspect the chinoiserie and curiosities on display.

#jamesensor #belgianartist #oilonpanel #masks #modernart #artweekly

Art Weekly – News Flash Wang Jin, transparant

Art Weekly – News Flash

Wang Jin, transparant polyester, fishing thread, 2006

Het oeuvre van deze Chinese kunstenaar bestaat uit performances, installaties, sculpturen en schilderijen. De boodschap in het werk van Wang Jin vestigt de aandacht op de clash tussen het kapitalisme en de traditie die zich in zijn land manifesteert. Hij ontneemt Chinese symbolen van hun oorspronkelijke waarde en transformeert ze tot commerciële producten aan de hand van industriële materialen, eigen aan deze tijd.
De enigszins ironische titel Chinese Dream alludeert op het dualisme van het oude en de nieuwe waarden. Gewaden uit de Opera van Beijing of voormalige keizerlijke dynastieën, verwijzend naar zowel de namaak als de authenticiteit, worden door de kunstenaar omgezet in kunststof waarop iconische symbolen werden geborduurd met visdraad.
_______________
The oeuvre of this Chinese artist consists of performances, installations, sculptures and paintings. The message in the work of Wang Jin draws the attention to the clash between capitalism and tradition manifesting itself in his country. He deprives Chinese symbols of their original value and transforms them into commercial products using industrial materials, typical of this time.
The somewhat ironic title ‘Chinese Dream’ alludes to the dualism of the old and new values. Robes from the Beijing Opera or former imperial dynasties, referring to both fake and authenticity, are transformed by the artist into plastic on which iconic symbols were embroidered with fishing thread.

#wangjin #chineseartist #sculpture #polyester #chinesedream #traditional #commercial #artweekly

Art Weekly – News Flash Niki de Saint Phalle,

Art Weekly – News Flash

Niki de Saint Phalle, papier-mâché, 1966

De Franse kunstenares Niki de Saint Phalle groeide op in de Verenigde Staten, onder strikt katholieke regels, en werd slachtoffer van seksueel misbruik door haar vader. Rebels vocht ze zich vrij en ontplooide zich als autodidact in de kunstwereld. Begin jaren ’60 maakte ze furore met haar ‘Tirs’, ze schoot op verfzakjes en spuitbussen en kleurde zo de plaasterreliëfs die erachter stonden opgesteld. Vanuit dit mannelijk wapengeweld evolueert ze naar de vrouwelijke vormen in papier-maché en polyester. Ze leefde samen met de bohemien en beeldhouwer Jean Tinguely, met wie ze ook veel samenwerkte voor haar sculpturen en installaties.

De ‘Nana’ werd haar meest iconische figuur dat ook haar feministisch standpunt versterkte. De bekende frivole dansende Nana’s zijn een expressie van vrijheid en vitaliteit, een sterk symbool van emancipatie.
_______________
French artist Niki de Saint Phalle grew up in the United States, under strict Catholic rules, and was a victim of sexual abuse by her father. Rebellious, she fought free and developed as an autodidact in the art world. In the early 1960s she caused a furore with her 'Tirs', she shot paint bags and spray cans and coloured the plaster reliefs behind it. From this masculine force of arms she evolves into the feminine forms in papier-mâché and polyester. She lived with the bohemian and sculpture Jean Tinguely, with whom she also collaborated a lot for her sculptures and installations.

The ‘Nana’ became her most iconic figure which also cemented her feminist stance. The well-known frivolous dancing Nanas are an expression of freedom and vitality, a strong symbol of emancipation.

#nikidesaintphalle #frenchartist #nouveaurealisme #nana #modernart #papiermâché #feministart #artweekly

Art Weekly – News Flash Zoya Cherkassky, acryl

Art Weekly – News Flash

Zoya Cherkassky, acrylic on canvas, 2006

De Oekraïense kunstenares, Zoya Cherkassky-Nnadi, immigreerde in 1991 naar Israël, kort voor de val van de Sovjet-Unie. Haar werk, voornamelijk gebaseerd op eigen ervaring, geldt als sociaal engagement. Met enige stereotypering schildert ze een reflectie van haar jeugd onder het strenge Sovject regime en het harde leven als immigrant. Humoristisch en provocatief biedt ze haar kijk op de culturele, religieuze en politieke conflicten. Sommige taferelen spelen zich ook af in herkenbare publieke ruimtes, waar de toeschouwer wordt geconfronteerd met subtiel absurdisme of expliciet geweld.

Met ‘Minimalism’ blijft ook de kunstwereld niet gespaard van haar kritische visie. De rust en stilte die normaal in een museum heerst, wordt op terroristische wijze verstoord. Met een portie cynisme ontkracht Cherkassky zo het museum als sacrale tempel.
______________
Ukrainian artist Zoya Cherkassky-Nnadi immigrated to Israel in 1991, shortly before the fall of the Soviet Union. Her work, mainly based on her own experience, is seen as a social commitment. With some stereotyping, she paints a reflection of her youth under the strict Soviet regime and the hard life as an immigrant. Humorous and provocative, she offers her view on cultural, religious and political conflicts. Some scenes are also set in recognizable public spaces, where the viewer is confronted with subtle absurdism or explicit violence.

With 'Minimalism' the art world is not spared from her critical vision. The peace and quiet that normally prevails in a museum is disrupted in a terrorist way. With a portion of cynicism, Cherkassky disproves the museum as a sacred temple.

#zoyacherkassky #ukrainianartist #israeliartist #contemporaryart #museum #oncanvas #contemporaryartist #artweekly

Art Weekly – News Flash Joseph Beuys, drawing w

Art Weekly – News Flash

Joseph Beuys, drawing with wax, hair, a coin on paper, 1977

De Duitse kunstenaar Joseph Beuys benaderde kunst op geheel eigen wijze. Tijdens WO II zou hij zijn neergestort en gered door Tataren die hem in vet en vilt wikkelden, of dit was althans zijn mythe. Deze materialen vormden twee belangrijke componenten waarin hij aan de hand van antroposofie, mythologie en religie alles in zijn kunst een symbolische waarde toekende. Met zijn charismatische persoonlijkheid had de kunstenaar als docent grote invloed op zijn leerlingen en zocht tegelijk ook de dialoog met het breder publiek. Beuys was een belangrijk kunstenaar binnen de Fluxus-beweging, waar men de verbintenis tussen kunst en maatschappij opzocht en zich bevrijdde van het traditioneel denken.
‘Gedankenfreiheit unabhängigkeit - Der kunstler hat die ältesten Rechte’ toont zijn filosofische benadering van het begrip kunst. De vrijheid van denken en de onafhankelijkheid vormen de basis van het bestaan van elke kunstenaar.
_____________
The German artist Joseph Beuys approached art in his own unique way. During WWII he is said to have crashed and rescued by Tatars who wrapped him in fat and felt, or so was his myth. These materials formed two important components in which he attributed a symbolic value to everything in his art on the basis of anthroposophy, mythology and religion. With his charismatic personality, the artist had a great influence on his students as a teacher and at the same time sought dialogue with the wider public. Beuys was an important artist within the Fluxus movement, where they sought the connection between art and society and liberated themselves from traditional thinking.
‘Gedankenfreiheit unabhängigkeit - Der kunstler hat die ältesten Rechte’ shows his philosophical approach to the concept of art. Freedom of thought and independence are the foundation of every artist's existence.

#josephbeuys #germanartist #modernart #mixedmedia #fluxus #activist #performanceartist #artweekly

Art Weekly – News Flash Antoni Tàpies, mixed

Art Weekly – News Flash

Antoni Tàpies, mixed media, 1978

Antoni Tàpies is één van de pioniers van de Spaanse naoorlogse kunst. Na een kortstondige invloed van het surrealisme richtte hij zich meer op materiewerk vol symboliek. Hij onderzocht de eigenschappen van objecten en materialen die hij verwerkte, vaak onttrokken uit de natuur. Ook een arte povera karakter is eigen voor zijn oeuvre door het gebruik van bestaande materialen die een diepere betekenis worden toegekend. Met zijn werk stelde hij zich kritisch op en uitte een ongenoegen op de censuur die hij en zijn tijdgenoten ervaarden, doch steeds zeer subtiel. De politiek-sociale context van zijn tijd bestond dan ook grotendeels uit oorlogen en de daaropvolgende dictatuur van Franco.

‘Flocat Gris’ bewijst zijn gebruik van aardse materialen en onconventionele technieken. Met een typerende mystieke vormtaal brengt hij een emotionele sfeer die het profane bestaan verheerlijkt.
_________________
Antoni Tàpies is one of the pioneers of Spanish post-war art. After a short-lived influence of surrealism, he focused more on matter painting full of symbolism. He researched the characteristics of objects and materials he processed, often extracted from nature. An Arte Povera character is also characteristic of his oeuvre through the use of existing materials that are assigned a deeper meaning. With his work he took a critical stance and expressed dissatisfaction with the censorship that he and his contemporaries experienced, but always very subtle. The political-social context of his time therefore consisted largely of wars and the subsequent dictatorship of Franco.

‘Flocat Gris’ proves his use of earthly materials and unconventional techniques. With a typical mystical visual language, he conveys an emotional atmosphere that glorifies the profane existence.

#antonitapies #spanishartist #mixedmedia #artepovera #modernart #matterpainting #symbolicart #artweekly

Art Weekly – News Flash Cindy Sherman, C-print

Art Weekly – News Flash

Cindy Sherman, C-print, 1984

De Amerikaanse fotografe Cindy Sherman onderzocht als kunstenares de rol van voornamelijk de vrouwelijke identiteit binnen een maatschappij. Ze werd wereldwijd bekend met haar Untitled Film Stills serie. Zoals vaker speelt Sherman zelf model en vervult ze de rol van vrouwelijke personages uit films, gefocust op het stereotype en verborgen realiteit. In later werk benadert ze het artificiële van luxe en glamour waarmee ze de oppervlakkige schoonheid in vraag stelt. Sherman werkt groteske series uit die het verderfelijk karakter van de mensheid in beeld brengt.

‘Babydoll with Mask’ behoort tot een oeuvre van zichtbare verschrikking. Het angstwekkend grote masker contrasteert met die van een vrolijke clown. Deze foto hoort tot haar vroegste creatieve foto’s met poppen, Cindy Sherman creëerde later nog meerdere van haar bekende poppenseries.
______________________
As an artist, the American photographer Cindy Sherman investigated the role of mainly female identity within a society. She became known worldwide with her Untitled Film Stills series. As is often the case, Sherman herself is the model, fulfilling the role of female characters from films, focusing on the stereotype and hidden reality. In later work she approaches the artificial of luxury and glamour, questioning superficial beauty. Sherman develops grotesque series that portray the pernicious nature of humanity.

‘Babydoll with Mask’ is part of an oeuvre of visible horror. The frighteningly large mask contrasts with that of a cheerful clown. This photo is one of her earliest creative pictures with dolls, Cindy Sherman later created several of her well-known doll series.

#cindysherman #americanartist #contemporaryartist #doll #clownhead #artphotography #artweekly

Art Weekly – News Flash Daniel Buren, acrylic

Art Weekly – News Flash

Daniel Buren, acrylic on striped cloth, 1984

De Fransman Daniel Buren werd wereldwijd bekend met zijn concept van afwisselende witte en gekleurde strepen. Het belangrijkste voor Buren is het maakproces, waarbij de strepen systematisch 8,7 cm breed moeten zijn, en de context waarin het werk wordt geplaatst. De kunstenaar druist in op het aspect van de autonomie van een kunstwerk en wat men er van verwacht. Sinds de jaren ’60 paste hij dit vast patroon toe op allerhande materialen, het wordt vaak ingewerkt in een architecturaal geheel, van geschilderde muren tot glaswerk. Doorheen zijn carrière breidde hij zijn concept uit, maar telkens vasthoudend aan een systematisch motief.
‘Les deux bandes extrêmes blanches’ is een monumentaal voorbeeld van zijn basisconcept. Buren gebruikte een bestaand luifeldoek met dit motief, zijn interventie bestond louter uit het wit kleuren van de buitenste stroken. Hiermee wilde hij de artistieke tussenkomst zoveel mogelijk beperken.
________________
The Frenchman Daniel Buren became known worldwide for his concept of alternating white and coloured stripes. The most important thing for Buren is the making process, in which the stripes systematically have to be 8.7 cm wide, and the context in which the work is placed. The artist interferes with the aspect of the autonomy of a work of art and what one expects of it. Since the 1960s, he has applied this fixed pattern to all kinds of materials, it is often incorporated into an architectural whole, from painted walls to glassware. Throughout his career he expanded his concept, but always sticking to a systematic motif.
‘Les deux bandes extrêmes blanches’ is a monumental example of his basic concept. Buren used an existing awning cloth with this motif, his intervention consisted solely of colouring the outer stripes white. With this he wanted to limit the artistic intervention as much as possible.

#danielburen #frenchartist #conceptualart #stripes #minimalart #installation #modernart #artweekly

Art Weekly – News Flash Guo Wei, acrylic on can

Art Weekly – News Flash

Guo Wei, acrylic on canvas, 2001

De Chinese kunstenaar Guo Wei schildert de isolatie van het individu. Ten gevolge van een streng communistische maatschappij gaat individualiteit verloren ten opzichte van een collectiviteitsgevoel. Hij portretteert vooral de Chinese jeugd uit grootsteden die, als nieuwe generatie, de beperking in hun ontwikkeling aan den lijve ondervinden. Met emotionele expressies, van agressie tot onverschilligheid, duidt de kunstenaar op de innerlijke vervreemding die zij ervaren omwille het tekort aan mogelijke zelfontplooiing.

‘Interior with mosquitoes and moths’ toont het beeld van geïsoleerde jongens. Door de eenkindpolitiek kregen zij de voorkeur op meisjes, wat leidde tot een ongelijke verhouding. De verwelkte rozen symboliseren het onvervulde verlangen. Ook de symbolische aanwezigheid van verderfelijke muggen en motten duidt op het onvermijdelijke, ten gevolge van opgelegde regels door de staat.
_______________________
The Chinese artist Guo Wei paints the isolation of the individual. As a result of a strictly communist society, individuality is lost in relation to a sense of collectivity. He mainly portrays Chinese youth from large cities who, as a new generation, experience the limitations in their development. With emotional expressions, from aggression to apathy, the artist points to the inner alienation they experience because of the lack of possible self-development.

'Interior with mosquitoes and moths' shows the image of isolated boys. The one-child policy gave them preference over girls, which led to an unequal proportion. The withered roses symbolize the unfulfilled desire. The symbolic presence of destructive mosquitoes and moths also points to the inevitable, as a result of rules imposed by the state.

#guowei #chineseartist #contemporaryart #identity #individual #selfdevelopment #dissidentart #artweekly

Art Weekly – News flash Erró, acrylic on canv

Art Weekly – News flash

Erró, acrylic on canvas, 1990

De IJslandse kunstenaar Erró ontwikkelde een popart stijl met een kritische sociaal-politieke context. Eind jaren ’50 verhuisde hij naar Parijs en kwam er in contact met kunstenaars van de nieuwe figuratie. Zijn werk vormt een aanklacht tegen de heersende machtsstructuren, van massaconsumptie tot oorlogen. Beïnvloed door de Amerikaanse popart maakt deze kunstenaar vooral gebruik van de massamedia: tijdschriften, stripverhalen en advertenties.
’Penalty Box’, gebaseerd op de populaire stripreeks Airboy, toont zijn kenmerkende geschilderde collagetechniek. Gefascineerd door de energieke beelden en adoratie van superhelden, gelden ze als een belangrijk onderdeel van massaconsumptie. Erró bekritiseert hiermee ook de contradicties als amerikanisering en de verheerlijking van geweld.
__________________
The Icelandic artist Erró developed a pop art style with a critical socio-political context. At the end of the 1950s he moved to Paris and got in touch with artists of the new figuration. His work is an indictment of the prevailing power structures, from mass consumption to wars. Influenced by American pop art, this artist mainly makes use of mass media: magazines, comic books and advertisements.
'Penalty Box', based on the popular comic series Airboy, showcases his signature painted collage technique. Fascinated by the energetic images and adoration of superheroes, they are considered an important part of mass consumption. Erró also criticizes contradictions such as Americanization and the glorification of violence.

#erro #icelandicartist #popart #comics #modernart #painting #popartist #artweekly

Art Weekly – News Flash Frank Stella, mixed med

Art Weekly – News Flash

Frank Stella, mixed media on linen, 1976

De Amerikaanse kunstenaar Frank Stella is een belangrijke vertegenwoordiger van post-painterly abstraction. Op formele wijze ontwikkelde hij in de zestiger jaren een abstracte schilderstijl toegespitst op kleur en vorm. Doorheen zijn carrière kent zijn werk ook nog technische vernieuwingen. Zijn rechte lijnen evolueren naar rondingen en hij experimenteert met verschillende verfsoorten en dragers. Maar hij blijft principieel tekengereedschap hanteren om het tekenen met vrije hand te vermijden. Zo breidde hij vanaf 1975 het gebruik van sjablonen uit met specifieke krommingen, waarmee Stella ook wandsculpturen in aluminium maakte.
‘Green Solitaire’, verwijst naar een uitgestorven vogel uit Hawaï, en behoort tot zijn Exotic Birds series. De glinstering in zijn verf, ontleend uit de pop-art, verwijst naar de schitterende groengeel getinte vogel. Het bijzondere werk vertoont een nieuwe beeldtaal met een afrondingsmal en overgangsboog.
_____________________
The American artist Frank Stella is an important representative of post-painterly abstraction. In a formal way he developed an abstract painting style during the sixties focused on colour and form. Throughout his career, his work also includes technical innovations. His straight lines evolve into curves and he experiments with different types of paint and supports. But on principle, he continues to use drawing tools to avoid drawing by free hand. Like this, from 1975 onwards he expanded the use of templates with specific curvatures, with which Stella also made wall sculptures in aluminium.
'Green Solitaire', refers to an extinct bird from Hawaii, and belongs to his Exotic Birds series. The glittering in his paint, derived from pop art, refers to the sparkling green-yellow hued bird. The extraordinary work shows a new visual language with a French curve and transition curve.

#frankstella #americanartist #postpainterlyabstraction #exoticbirds #curvatures #abstractart #formalstyle #artweekly

Art Weekly – News Flash Bram Bogart, matter pai

Art Weekly – News Flash

Bram Bogart, matter painting, 1959

De Nederlander Bram Bogart mogen we beschouwen als een spilfiguur van de materieschilderkunst. Zijn informeel werk behelst een wonderbaarlijke techniek, waarmee hij zijn oeuvre op een unieke persoonlijke wijze heeft ontwikkeld. Eind de jaren ’50 woonde de kunstenaar nog in Parijs en dreef er zijn experiment op de top. Het waren doeken vol ruwe dikke grijs- en bruintinten, met weinig kleuraccenten. In de jaren ’60 verhuisde hij naar België waar hij zijn werk op houten dragers maakte. Bogart draaide met eigen handen tonnen vol cementachtige materie met kleurpigmenten – zijn voeling met zijn materie was passioneel en fysisch zwaar. Zijn materieschilderijen bestonden uit een abstractie van met de hand gecreëerde zware vormen, vaak monochroom.
‘Composition’ is een monumentale expressie van stormachtige materie, een voorbeeld van informele klasse en finesse. Afkomstig uit zijn vaten manueel gemengde kleuren, zijn er de vele variante kleurcharmes die zich in zijn werk na de jaren ’70 door industrieel gekleurde materie liet vervangen.
____________________
We may consider the Dutchman Bram Bogart as a pivotal figure in matter painting. His informal work involves a wonderful technique, with which he has developed his oeuvre in a uniquely personal way. At the end of the 1950s, the artist was still living in Paris, where he pushed his experiment further. They were canvases full of rough, thick greys and browns, with few colour accents. In the 1960s he moved to Belgium where he made his work on wooden supports. Bogart turned barrels full of cement-like matter with colour pigments with his own hands – his feeling with his material was passionate and physically heavy. His matter paintings consisted of an abstraction of heavy shapes created by hand, often monochrome.
‘Composition’ is a monumental expression of stormy matter, an example of informal class and finesse. Deriving from his barrels of manually mixed colours, there are the many variant colour charms that were replaced by industrial coloured matter in his work after the 1970s.

#brambogart #dutchartist #informalart #matterpainting #modernart #artweekly

Art Weekly – News flash Yves Klein, gouache en

Art Weekly – News flash

Yves Klein, gouache en pigment, 1956

Eind jaren ’50 introduceerde de Fransman Yves Klein zijn iconische ‘International Klein Blue’, waarmee hij op monochrome wijze vlaktes en vormen beschilderde. Voor zijn ‘Antropometrieën’ smeerde hij naakte vrouwen in met zijn ultramarijn blauw en rolde de modellen over zijn schilderdoek. Ook de natuurelementen vormden een bron van inspiratie voor zijn ‘Cosmogonies’ en ‘Tableau de feu’. Alles in zijn werk gaat om kracht, gevoel en beleving. Een statement die helemaal duidelijk werd met ‘Le Vide’, een lege expozaal in 1958 waar de ervaring van zijn aanwezig-zijn het gevoel voor kunst belichaamde.
Yves Klein zijn moeder, Marie Raymond, was niet enkel kunstenares, ook een muze en een steun voor zijn carrière. Ze deelden hun interesse voor de Rozenkruisers, een spirituele beweging die aanleiding gaf tot een geheim broederschap.
‘Vive la mi maman!!!’ is een afbeelding van een kleurrijke bloem, gemaakt uit liefde voor zijn moeder.
____________________
At the end of the 1950s, the Frenchman Yves Klein introduced his iconic 'International Klein Blue', with which he painted plains and shapes in a monochrome way. For his 'Anthropometries' he coated naked women with his ultramarine blue and rolled the models over his canvas. The elements of nature were also a source of inspiration for his 'Cosmogonies' and 'Tableau de feu'. Everything in his work is about power, feeling and experience. A statement that became completely clear with 'Le Vide', an empty exhibition hall in 1958 where the experience of being there embodied the feeling for art.
Yves Klein's mother, Marie Raymond, was not only an artist, but also a muse and a support for his career. They shared their interest in the Rosicrucianism, a spiritual movement that gave rise to a secret brotherhood.
'Vive la mi maman!!!' is an image of a colourful flower, made out of love for his mother.

#yvesklein #frenchartist #modernart #nouveaurealisme #gouache #colorfulart #mothersday #artweekly

Art Weekly – News Flash Jésus Rafael Soto, met

Art Weekly – News Flash

Jésus Rafael Soto, metal, wood, nylon – 1965

De Venezolaanse kunstenaar Jésus Rafael Soto trok in 1950 naar Parijs en ontpopte er zich tot één van de belangrijkste kunstenaars van op-art en kinetische kunst. Zijn vroege werk had een ruimtelijk optisch effect door zijn compositie van plexiplaten waarop lijnen of spiraalvormen waren aangebracht. Rond 1958 introduceerde Soto nieuwe materialen en hing hij beschilderde metalen staafjes op aan dunne nylon draden. Hiermee bereikte hij een vibrerend optisch gevoel. De kunstenaar creëerde ook architecturale installaties waarbij de toeschouwer wordt uitgenodigd om zich op interactieve manier zowel rond als tussen de staven te begeven.

’Les Bâtons’ is een vroeg voorbeeld van zijn sculpturen waarbij niet enkel door het optisch effect maar ook door luchtverplaatsing beweging wordt veroorzaakt. Omwille de gestreepte achtergrond en de eigen lichaamsbeweging, ervaart de toeschouwer een indrukwekkende optische illusie.
_____________
The Venezuelan artist Jésus Rafael Soto moved to Paris in 1950 and emerged as one of the most important artists of op art and kinetic art. His early work had a spatial optical effect due to his composition of plexiglass planes on which lines or spiral shapes were applied. Around 1958, Soto introduced new materials and hung painted metal rods on thin nylon threads. With this he achieved a vibrating optical feeling. The artist also created architectural installations where the viewer is invited to move in an interactive way both around and between the bars.

‘Les Bâtons’ is an early example of his sculptures in which movement is caused not only by the optical effect but also by air displacement. Because of the striped background and their own body movement, the viewer experiences an impressive optical illusion.

#jesusrafaelsoto #venezualanartist #opart #kineticart #vibration #sculptural #modernart #artweekly

Art Weekly – News Flash Sylvie Fleury, rollers

Art Weekly – News Flash

Sylvie Fleury, rollers and hairpins, 1997

Het oeuvre van de Zwitserse Sylvie Fleury, nauw betrokken met de leefwereld van haar toeschouwers, weerspiegelt de esthetische en sentimentele eigenschappen van de consumptiemaatschappij. Door gebruik van diverse media illustreert de kunstenares op subtiele wijze haar kritiek op de vergankelijkheid van hypes en luxegoederen. Met een gevatte kijk op oppervlakkige schoonheid biedt zij weerwerk op de waarde van hun bestaan. Fleury, een toonbeeld van feminisme, klaagt ook de genderongelijkheid aan door het ondermijnen van stereotype mannelijke en vrouwelijke symbolen.
Het werk ‘Scratch’ herschikt krul- en haarspelden tot een kunstobject. Fleury ontneemt hiermee de functie om nog het vrouwenkapsel te typeren en verheft de haarrollers binnen een nieuwe context. Dit haarspeldenwerk wordt hiermee binnen een neo-popcultuur herzien als artistieke reactie tegenover pronkende schoonheidsidealen.
____________________
The oeuvre of the Swiss Sylvie Fleury, closely involved with the living environment of her spectators, reflects the aesthetic and sentimental characteristics of the consumer society. By using various media, the artist subtly illustrates her criticism on the transience of hypes and luxury goods. With a witty look at superficial beauty, she offers a response to the value of their existence. As a paragon of feminism, Fleury also denounces gender inequality by subverting stereotypical male and female symbols.
The work 'Scratch' rearranges curlers and hairpins into an art object. Fleury thus takes away the function of characterizing the women's hairstyle and elevates the hair rollers in a new context. This hairpin work is hereby revised within a neo-pop culture as an artistic response to flaunting ideals of beauty.

#sylviefleury #swissartist #contemporaryart #hairpins #hairrollers #sculpture #feministart #artweekly

Art Weekly – News Flash Keith Haring, chalk on

Art Weekly – News Flash

Keith Haring, chalk on paper, 1982

Op jonge leeftijd, in de eerste helft van de jaren ’80, won de Amerikaan Keith Haring internationale bekendheid. De kunstenaar creëerde in het straatbeeld en de metrostations van New York op iconische wijze een bijzondere kunststijl. Hij merkte dat zwart mat papier werd geplakt op panelen waar voorheen publicitaire affiches hingen, deze illustreerde hij dan met zijn typische krijtlijnen. Als neo-popart kunstenaar verspreidde Haring op cartooneske wijze volksvriendelijke educatieve boodschappen. Hoewel de ordediensten hem hiervoor arresteerden, werd zijn tekenwerk door het publiek erg geliefd. Zijn stijl was nieuw, jong, vrolijk, eerlijk en aantrekkelijk.

Keith Haring behoort tot de gerenommeerde generatie New Yorkse straatkunstenaars. Krijt, penseel en spuitverf waren zijn straat-communicatieve middelen. De ‘subway drawing’ is van groot formaat en werd inclusief zijn authentieke kader uit de metrostation verwijderd. Met ludiek vermaak bekritiseert de kunstenaar de mediadrukte binnen de Amerikaanse samenleving.
__________________
At a young age, in the first half of the 1980s, the American Keith Haring gained international fame. The artist created a special art style in the streets and subway stations of New York in an iconic way. He noticed that black matte paper was pasted on panels that previously had advertising posters, which he illustrated with his typical chalk lines. As a neo-pop art artist, Haring distributed people-friendly educational messages in a cartoonish manner. Although law enforcement arrested him for this, his artwork was much loved by the public. His style was new, young, cheerful, honest and attractive.

Keith Haring belongs to the renowned generation of New York street artists. Chalk, paintbrush and spray paint were his means of street communication. The 'subway drawing' is of a large size and, including its authentic frame, was removed from the subway station. With playful entertainment, the artist criticizes the media pressure within American society.

#keithharing #americanartist #chalkonpaper #subwaydrawing #media #popart #streetart #artweekly

Laad meer... Volg op Instagram